Lupy stomatologiczne są obecnie najpowszechniej używanymi przez lekarzy dentystów urządzeniami do powiększania, stając się nieomal standardowym wyposażeniem każdego gabinetu stomatologicznego.
Powiększenie. Soczewki są podstawowym elementem każdego systemu lup. Tylko dobrej jakości soczewki są odporne na zarysowania, a przede wszystkim gwarantują doskonałą jakość obrazu bez zniekształceń przy krawędziach pola widzenia, wierne odzwierciedlenie kolorów i dużą głębię ostrości. Producenci lup zabiegowych wykorzystują w swoich produktach różne systemy soczewek i ich rodzaje.
Ogniskowa. To odległość robocza, z jaką zwykle pracuje się przy pacjencie. Zależy ona od kilku czynników, m.in. od wzrostu użytkownika oraz rodzaju wykonywanej pracy. Odległość od oczu do ust pacjenta, czyli do oglądanego obiektu, waha się zwykle od 30 do 55 cm.
Głębia ostrości. To zakres odległości, przy której oglądany przedmiot ma ostre, wyraźne kontury. Głębia ostrości zależy m.in. od skali powiększenia (im większe powiększenie, tym mniejsza głębia ostrości) oraz od odległości roboczej (im większa ta odległość, tym większa głębia ostrości).
Rozstaw źrenic – ustawienie stereoskopowe. Tę regulację powinien wykonać użytkownik przed rozpoczęciem pracy z lupami. Stąd też lupy powinny być wyposażone w możliwość takiej regulacji, aby każdy użytkownik mógł dopasować rozstaw teleskopów do rozstawu własnych źrenic.
Kąt patrzenia i przesuwu soczewek w pionie. Ta regulacja daje lekarzowi możliwość pracy w lupach w jak najbardziej ergonomicznej pozycji przy pacjencie leżącym lub siedzącym. Okulary należy ustawić w takiej pozycji, aby głowa była jak najbardziej wyprostowana, a kark odciążony.